Hoe zien we het verschil tussen een mannelijke en vrouwelijke rivierkreeft? En maakt het echt uit? Nou, dat is zeker zo! Voor eigenaren van rivierkreeften is de noodzaak om het geslacht van hun rivierkreeft te kennen van cruciaal belang voor het kweken en begrijpen van veel gedragingen. Eigenlijk is het vrij eenvoudig om mannelijke en vrouwelijke rivierkreeften van elkaar te onderscheiden. We hoeven alleen maar naar de onderkant (voortplantingsorganen) te kijken. Bij sommige soorten kunnen er ook andere aanwijzingen zijn, zoals grootte, kleur, klauwen, enz. Veel van deze eigenschappen zijn echter alleen aanwezig bij volwassen volwassenen en behoren tot een bepaalde soort.
Belangrijk: de juveniele fase kan worden gedefinieerd als een pre-reproductieve fase. Tot die tijd is het vrijwel onmogelijk om met het blote oog mannetjes van vrouwtjes te onderscheiden. In dit artikel laat ik je geïllustreerde verschillen zien tussen mannelijke en vrouwelijke rivierkreeften, evenals enkele andere eigenschappen die je bij sommige andere soorten kunt vinden. Interessant feit: In de natuur vertrouwen mannen om het geslacht te identificeren meestal op reukzin, terwijl vrouwen daarvoor de combinatie van reukzin en gezichtsvermogen nodig hebben. Er is aangetoond dat rivierkreeften worden gemedieerd via chemische zintuigen (sensorische haren of borstelharen) die zich doorgaans op hun snorharen bevinden.
1. Voortplantingsorganen
Op één uitzondering na zijn alle soorten rivierkreeften seksueel dimorf en kan hun geslacht extern worden bepaald. De mannelijke rivierkreeft heeft twee L-vormige aanhangsels (spermaoverdrachtsorganen) achter hun poten, de zogenaamde claspers sluitingen. De vrouwtjes hebben een ronde spermahouder tussen de basis van de laatste twee paar looppoten.
Door naar het onderste deel van hun buik te kijken (het onderste deel van het witte gedeelte van de onderbuik) kunnen we zien dat mannetjes een extra set pleopoden hebben die worden gebruikt voor interne bevruchting. Dus als je ziet dat er een driehoekige vorming is van kleine pootjes (L-vormige aanhangsels). Dat duidt op een mannetje. Vrouwtjes hebben zaadbakken en missen de extra pleopoden die bij mannen achter de looppoten te vinden zijn.
2. Algemene maat
Bij de meeste rivierkreeftsoorten zijn volwassen vrouwtjes gemiddeld kleiner dan mannetjes. Leeftijd is gerelateerd aan hun lengte. Tegelijkertijd moeten we in gedachten houden dat er variatie is rond de gemiddelde grootte van elk geslacht. Daarom is er voor veel soorten een aanzienlijke overlap tussen mannelijke en vrouwelijke grootte. Een ander probleem is dat sommige soorten rivierkreeften zo klein kunnen zijn (Cambarellus sp. of dwergkreeften) dat zelfs volwassen exemplaren niet groot genoeg zullen zijn om het verschil te zien. Een van de meest populaire rivierkreeften als huisdier, de Mexicaanse dwergoranje rivierkreeft, kan bijvoorbeeld slechts 5 cm groot worden. Cambarellus diminutus (de kleinste rivierkreeft ter wereld) wordt zelden zelfs maar 2,5 cm groot. Daarom is de lichaamsgrootte op zichzelf vaak geen goede manier om het geslacht van volwassen rivierkreeften te bepalen. Dit kan alleen worden gedaan voor grote soorten zoals Cherax destructor, blauwe rivierkreeft, Procarambus Clarkii, Cherax pulcher, rode klauwrivierkreeft, enz.
Bovendien groeien mannelijke rivierkreeften vaak sneller dan vrouwtjes. Er werd bijvoorbeeld geregistreerd dat mannelijke rivierkreeften 68% sneller groeien dan vrouwelijke rivierkreeften.
3. Buikvorm (staart).
Vrouwtjes hebben meestal een grotere en rondere onderbuik (buik). Dit gebied wordt ook wel het onderstel genoemd. Dit is de manier van de natuur om een extra mate van bescherming toe te voegen aan de zich ontwikkelende eieren.
4. Grootte en kleur van de klauwen
Dit is een andere manier om onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen. Vertrouw echter niet alleen op deze eigenschap. Maar bij sommige rivierkreeftsoorten kan het werken. Mannetjes van de roodklauwrivierkreeft hebben bijvoorbeeld een roodgekleurde vlek op de buitenrand van de klauw (een kenmerk van mannetjes), vandaar de algemene naam. Over het algemeen wordt dimorfisme vaak bevestigd doordat de klauwen van volwassen mannelijke rivierkreeften grotere afmetingen bereiken (breder en langer) dan die van vrouwtjes met een vergelijkbare lengte van het schild.
5. Paringsgedrag
Over het algemeen zal het mannetje tijdens het paren het vrouwtje omdraaien en haar klauwen vastklemmen om haar op de rug te houden. Het grootste probleem is echter dat rivierkreeften behoorlijk agressieve dieren zijn en dat het voor het ongetrainde oog lijkt alsof ze vechten en niet paren. Er zijn ook enkele uitzonderingen. Bij roodklauwrivierkreeften buigen de mannetjes bijvoorbeeld de buik en rollen ze naar achteren op hun dorsale zijde om de positie onder het vrouwtje in te nemen.
6. Agressief gedrag
Mannetjes zijn vaak agressiever dan vrouwtjes. Mannetjes verjagen vaak indringers of nemen actief deel aan gevechten tegen andere mannetjes. Het betekent echter niet dat vrouwtjes ook vredelievend zijn, ze zijn simpelweg iets minder agressief. In ieder geval mogen meerdere rivierkreeften alleen in groepen van één mannetje met meerdere vrouwtjes worden gehouden. Daarom is het belangrijk om hun geslacht te kennen.
Ten slotte
Naast het kiezen van een passende naam voor uw rivierkreeft, moet u ook het geslacht weten, zodat u beter voorbereid bent op wat u van hen kunt verwachten. Buikvorm, algemene grootte, kleur, etc. kunnen en mogen niet op zichzelf worden gebruikt als een betrouwbare manier om rivierkreeften te seksen. Deze eigenschappen kunnen een goede indicatie zijn, maar ze zijn niet 100% correct. Daarom is het raadzaam om ze alleen in combinatie met elkaar te gebruiken. Er is maar één manier die ons een absoluut correcte manier kan geven om het geslacht van de rivierkreeft te onderscheiden: de aanwezigheid van zaadcellen en speciale aanhangsels bij mannetjes.